نقش ادراک دانشجویان تحصیلات تکمیلی از مولفه های برنامه درسی در پیش بینی میزان انگیزش پژوهشی آن ها

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش ادراک دانشجویان تحصیلات تکمیلی از مطلوبیت مولفه های برنامه درسی در پیش بینی میزان انگیزش پژوهشی آن ها است. بدین منظور نمونه¬ای متشکل از 197 تن از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 94-1393، به روش سهمیه¬ای انتخاب گردید. این مطالعه از حیث هدف کاربردی، از حیث روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه¬های محقق ساخته ادراک دانشجویان از مطلوبیت مولفه های برنامه درسی و پرسشنامه انگیزش پژوهشی بود. برای گزارش و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. شاخص های آمار توصیفی همچون تعداد، میانگین، انحراف معیار، بیشینه و کمینه نمرات و در آمار استنباطی نیز از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده و چندگانه، t مستقل، t2 هتلینگ و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد که میان ادراک از مولفه های درسی به صورت کلی و انگیزش پژوهشی 58/0 همبستگی وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خرده مقیاس¬های ادراک از مولفه های برنامه درسی (ادراک از هدف، محتوا، روش و ارزشیابی) و انگیزش پژوهشی دانشجویان همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون همزمان نیز نشان داد که متغیرهای پیش¬بین می توانند به صورت ترکیبی 43 درصد از تغییرات متغیر انگیزش پژوهشی را تبیین کنند و از بین متغیرهای پیش¬بین، دو متغیر ادراک از هدف و ادراک از محتوا می¬تواند متغیر ملاک (انگیزش پژوهشی) را پیش¬بینی کنند و سایر متغیرهای پیش¬بین (ادراک از روش و ارزشیابی) به تنهایی قابلیت پیش بینی انگیزش پژوهشی را ندارند. به¬صورت کلی ادراک دانشجویان از مولفه های برنامه¬ی درسی قابلیت پیش بینی انگیزش پژوهشی را داراست، این یافته ها موید رویکرد خود تعیین گری است که بیان می کند ادراکات حاصل از محیط بر انگیزش تأثیر می گذارد.